YAŞAMIN KÖKÜ/TOPRAĞIN ÖZÜ  

Yaşam, kökü üzerinde yükselir. Köküne sıkı sıkıya bağlı, toprağına sevdayla tutunup boy atıp yol alır yaşam... Bir fidan misali... Yeşilin farklı tonlarıyla kucak kucağa kardeşlik hukukunu sunar genç fidanlar... Dal budak sarar birbirine güç kuvvet kadar kökünden gövdesine, gövdesini; anasının sinesi beller dallar... Yapraklar yeşerir baharında, sararır güzünde... Yaşam bu, akar gider gözünün önünde... Küçük fide yanı başında Everest tepesine benzetir yücelen ve yükselen ağacı... Elbet bilir on yıllardır bu ağaçta biriken güneşin sıcağını, rüzgârın hıncını, yağmurun damla damla damarlarından köküne /kökünden dallarına inen bereketini. Birden bire büyümez ki fidanlar. Ne meşakkatli zamanlara direnerek bugünlere varırlar... İnsan yaşamı da böyledir aslında... Birden bire her manada büyüyenler hemen böbürlenirler. Doğadan nasibini alamamıştır onlar. Yaşam yolculuğunda geçmesi gereken yolları, yaşaması gereken süreçleri yaşamadan var olmaya yönelmişlerdir. Bunlar yaşamın ve yaşam köklerinin kıymetini de bilmezler... Arşa doğru yol alan on yılların kökü sağlam, gövdesi anaç, ana yüreği misali ağaçlar, efil efil esen rüzgârla kardeş, yanı başında dalga dalga kendinde yüzüp giden denize bakar...           Yaşamın yolculuğu küçük bir fidan misali gibi başlar. Kâh çiçekli bahçen olur bu yolculukta, kâh yalnız başına kalırsın. Köküne sadıksındır fakat dalın budağın çoraklınmış, yapayalnız kendini kucaklarsın... Dönüp bakarsın dününe, çiçekli bahçeli ömrüne, yemyeşil yapraklı hallerine duyduğun özlemle iç çekersin... Lakin yaşamın özü bu; dal budak sere, serpile gelişir, yaprak döker ömrün gün gelir... En kıymetlisi toprağını, topraktaki kökünü, yol aldığın dallarını, seni ham iken insan deryasında yoğuran mücadeleni yani seni var eden temelini, temel değerlerini asla unutma... Bak şu resimlere... Kökünün kıymetini bil... Gövdelerdeki dalların, dallara tutunan yaprakların yaşam kaynakların olduğunu bil...           Bak doğanın orta yerine hançer misali dökülen boyalı beton araç, yaya yolları boyu çiçekli gülümsemelere bak da ağaçların, çiçeklerin dilini sevgisini, sevgiyle kucakla... Bak kardeşim yaşamın kardeşliğini arıyorsan; doğanın dostluğunu gerçekçi ve içten gözlemleyip, içselleştir. Değerlerine sahip çık, kökünü bil... Değer kat yaşama... Yalnızca dünyayı yaşama, dünyayı da yaşat ki yaşam geleceğe yol alsın. Ne güzeldir sessiz sessiz akıp giden engin ve derya içinde yaşam kaynağı olan denizlerle yaşamak... Ne güzeldir doğanın tüm renkleri, farklılıkları ile kucaklaşmak...  Yaşam dediğimiz aslında doğa. Doğamız, var edenimiz... Doğa misali dostça kalın. Kökünüze, kök değerlerinize, sizi var eden yaşam toprağınıza sahip çıkın.  Sevgiyle kucaklayıp, dostluk ve kardeşlikle yüceltin yaşamınızı...